Wat betreft het falen van de Yucatan Lions, blijft Yadir Drake "de meest waardevolle"

Er zijn maar weinig spelers van de Yucatán Lions die de beruchte "burnout" hebben overleefd, die volgt op een sportief mislukt seizoen.

En, zoals team-CEO Erick Arellano Hernández opmerkte: "Van de velen zou ik er drie of vier tellen die volgend seizoen terugkeren. De rest niet."

Hij noemde geen namen, maar cijfers liegen niet, en degenen die presteerden waren er maar weinig. Eén daarvan was Yadir Drake, de "Black Panther" van Matanzas , die uitstekende cijfers haalde, zowel in het reguliere seizoen als in de play-offs tegen de Mexicaanse Diablos Rojos. Anderen, Yoanner Negrín en César Valdez, waren al veteranen, maar hadden een positief record, vooral in belangrijke wedstrijden voor de organisatie.

Drake werd daarom door journalisten van de Diario , die van Sports en degenen die de beesten als fans volgen, uitgeroepen tot de "Meest Waardevolle Speler" van het seizoen 2025. Slechte campagne, zeker, maar Drake stond altijd aan het hoofd van de aanvallende afdelingen en speelde altijd intens, zowel op zijn bekende positie, rechtsveld, als wanneer hij op het eerste honk moest spelen.

Sinds zijn komst op de beurs heeft Drake iets extra's toegevoegd wat volgens de eigenaar ontbrak bij de editie van 2025, een teleurstellend jaar.

Yadir Drake, een honkballer geboren op 12 april 1990 in Matanzas, Cuba , heeft deze erkenning van de krant voor de derde keer gekregen, na hem in de seizoenen 2021 en 2022 te hebben ontvangen. En toen hij dit jaar werd gekozen, waren de stemmers het erover eens: "De enige die zijn uniform elke dag vuil maakt."

Drake is al een veteraan in het professionele honkbal. Hij speelde tot zijn vertrek in 2011 bij zijn thuisploeg in Matanzas , met een koffer vol dromen en ambities. Vanaf 2014 probeerde hij zijn geluk bij Dodgers-filialen en in 2017 kwam hij in het Mexicaanse honkbal terecht bij de Durango Generals . Datzelfde jaar emigreerde hij naar de Hokkaido Nippon-Ham Fighters en in 2018 speelde hij voor de Sultanes de Monterrey . Op 10 december 2019 werd Drake geruild naar de Leones , zijn team sindsdien.

Hij is dan ook een van de belangrijkste spelers van het team, zowel binnen als buiten het veld. Dit jaar hadden de "Melenudos" een recordaantal spelers in hun selectie: 31 vaste spelers en 35 pitchers. En weinigen hebben de spelers die nodig zijn voor de club uit Yucatán.

Zijn aanvallende cijfers zijn, naast hoog en bovengemiddeld, consistent. En consistentie is iets wat de gemeenschappelijke deler is voor spelers in hun teams. Vandaar de eerdere benoemingen voor deze uitgeverij in 2021 en 2022.

In 2024, toen de Lions in Kanasín speelden, was hij een sleutelfiguur. Degene die sloeg en veldde, en degene die altijd handtekeningen uitdeelde, foto's maakte en handen schudde – iets wat veel spelers vermijden en alternatieve uitgangen van het stadion zoeken. Drake, daar is hij.

De cijfers laten geen ruimte voor twijfel. En het vuile uniform ook niet. Dit jaar miste Drake slechts drie van de 92 wedstrijden van de Leones , en dat was te wijten aan een fysieke blessure. Zijn statistieken stonden steevast in de top tien van de Mexicaanse competitie en hij sloot het seizoen af met een slaggemiddelde van .362, met 20 homeruns en 72 RBI's. Hij sloeg 127 hits, het zesde hoogste aantal in de LMB.

Veel honkbalexperts zeggen dat Drake betere cijfers zou kunnen halen als hij een vaste positie in de slagvolgorde had. Maar met de Lions onder drie managers dit jaar, sloeg de "Black Panther" als tweede, derde, vierde en vijfde. Hij rustte het hele jaar niet op de wisselingen van de managers.

De beesten arriveerden in de play-offs, en Drake droeg ook de last. De rest, bijna allemaal, eindigde ver onder wat je van buitenlanders of niet-in-Mexico-geborenen mag verwachten.

In de vier wedstrijden tegen de Diablos Rojos, waarin hij in het outfield en als eerste speler in de verdediging speelde, sloeg hij .385, met één homerun en twee RBI's. Alleen hij en Henry Ramos (.308) sloegen boven de .300. Van de lente tot de zomer was Yadir Drake degene die het hardst schreeuwde voor de Leones. De rest, bijna allemaal, was schaars.